Ինչպես է Ճապոնիան վերաբերվում ջանասիրաբար աշխատողներին

Հոդվածի առանցքում

• Հունվարի 26-ի խորհրդարանի նիստին ներկայացված օրենսդրության նպատակն է օգնել, որպեսզի աշխատողները հանգստանան, ինչի կարիքն ունեն: Գործատուներն իրավական պատասխանատվություն են կրելու ապահովել աշխատողներին իրենց հասանելիք հանգիստը:
• Աշխատանքով տարված ապրելակերպը և դրա հետ կապված երեխաներ ունենալու զույգերի դժկամությունը, վաղուց համարվում է ծնելիության նվազման պատճառ, ինչը լուրջ վտանգ է աշխարհի երրորդ ամենամեծ տնտեսության համար: Բառի բուն իմաստով մինչև մահ աշխատելը այնքան տարածված ողբերգություն է, որ արդեն ստեղծվել հատուկ բառ՝ «karoshi», մահ, որը աշխատանքի գերծանրաբեռնվածության հետևանք է:
• Ճապոնացիները պետք է իրենց հանգիստն օգտագործեն հիվանդ օրերի համար, թեև առանձին օրենքով լուրջ հիվանդանալու դեպքում նրանք կարող են ստանալ իրենց աշխատավարձի երկու երրորդը և լրացուցիչ հանգստյան օրեր:
• Նոր օրենքով աշխատանքային ժամերն ավելի ճկուն կլինեն, այն կխրախուսի ծնողներին ավելի շատ ժամանակ անցկացնել իրենց երեխաների հետ , օրինակ, ամառային ամիսներին, երբ դպրոցները փակ են: Չնայած Ճապոնիան հայտնի է լարված աշխատանքային օրակարգով, այն նաև հայտնի է անարդյունավետությամբ ու բյուրոկրատիայով:
• Աբեն, որը նույնպես երկար արձակուրդ չի անցկացրել, նշել է փոփոխության անհրաժեշտությունը: Նա ասել է, որ Ճապոնիայի աշխատանքային էթիկան «մի մշակույթ է, որն անհիմն խրախուսում է աշխատանքային երկար ժամերը»:

Ուշադրությանն արժանի

• Հարցում. Ճապոնացիները ցածր կարծիքի են ամերիկացիների մասին
• Իրանը ձգում է մկանները. Տարածաշրջանային հակամարտության մեջ է մտնում Իսրայելը
• Ռուսաստանն ու Սիրիան Իդլիբում քաղաքացիական բնակչության դեմ օդային հարձակում են կատարել

Ճապոնացի աշխատողները հազվադեպ են օգտագործում իրենց հատկացված հանգստյան օրերի նույնիսկ կեսը:

ՏՈԿԻՈ – Քոլեջի կրթություն և շահավետ աշխատանք ունեցող 36-ամյա Էրիկո Սեկիգուցիի հետ շատերը կցանկանային ընկերություն անել, ժամադրել քաղաքում կամ քաղաքից դուրս որևէ հանգստավայրում: Բայց նա աշխատում է Ճապոնիայում, որտեղ չափից շատ աշխատասիրությունից դժվարությամբ են հրաժարվում:

Սեկիգուցին խոշոր առևտրային ընկերությունում աշխատում է 14 ժամ, այն ներառում է նաև վաղ առավոտյան ու աշխատանքից հետո հանդիպումները: Չնայած հոգնածությանը, նա անցյալ տարի օգտագործել է 20 վճարովի արձակուրդային օրերից միայն ութը: Ընդ որում վեց օրը նա հիվանդ է եղել:

«Ոչ ոք չի օգտագործում իր հանգստյան օրերը», – ասել Սեկիգուցին, որը զբաղվածության պատճառով իր հարցազրույցը The Associated Press-ի հետ տեղափոխել էր մի քանի անգամ, մինչև կարողացավ դուրս պրծնել գրասենյակից:

Կառավարությունը ցանկանում է փոխել այդ ամենը:

Հունվարի 26-ի խորհրդարանի նիստին ներկայացված օրենսդրության նպատակն է  օգնել, որպեսզի աշխատողները հանգստանան, ինչի կարիքն ունեն: Գործատուներն իրավական պատասխանատվություն են կրելու ապահովել աշխատողներին իրենց հասանելիք հանգիստը:

Ճապոնիան երկար տարիներ է ուսումնասիրում  այս օրենսդրությունը: Խնդիրներից մեկն այն է, որ շատ մարդիկ վախենում են, որ  հանգստյան օրեր վերցնելով  կարժանանան իրենց գործընկերների բացասական արձագանքին: Սա  իրական մտահոգություն է կոմֆորմիստական մշակույթում, որը գնահատում է արժեքների ներդաշնակությունը:

Ի վերջո, Ճապոնիայում, միայն թույլ, վախկոտ մարդիկ են օգտագործում իրենց բոլոր հանգստյան օրերը:

Տուժած աշխատողների մեծ մասը  Սեկիգուցիի նման, «salarymen» կամ աշխատավարձով ապրող գրասենյակային աշխատողներ են:

Նրանք այնքան են նվիրված իրենց աշխատանքին,  որ թվում է, թե տուն չեն գնում: Դա ունի իր սոցիալական հետևանքները: Սեկիգուցին, օրինակ, մտահոգված է, որ  երբեք չի ամուսնանա, չի կարողանա նույնիսկ ընկեր գտնել, եթե նա նույն գրասենյակում  չաշխատի: Նա ցանկանում է, որ ընկերությունները պարզապես որոշ ժամանակով փակվեն, որպեսզի աշխատողները կարողանան առանց խղճի խայթի հանգստյան օր վերցնել:

Աշխատանքով տարված ապրելակերպը և դրա հետ կապված երեխաներ ունենալու զույգերի դժկամությունը, վաղուց համարվում է ծնելիության նվազման պատճառ, ինչը լուրջ վտանգ է աշխարհի երրորդ ամենամեծ տնտեսության համար:

Բառի բուն իմաստով մինչև մահ աշխատելը այնքան տարածված ողբերգություն է, որ արդեն ստեղծվել հատուկ բառ՝ «karoshi», մահ, որը աշխատանքի գերծանրաբեռնվածության հետևանք է: Ըստ կառավարության, արտաժամյա աշխատանքի պատճառով տարեկան մոտ 200 karoshi մահ է գրանցվում, որն առաջանում է սրտի կաթվածից  կամ ուղեղի անօթների արյան զեղումից: Գերծանրաբեռնվածության հետևանքով առաջացած  ընկճվածության ու ինքնասպանության դեպքերը  karoshi  չեն համարվում:

Ճապոնական կառավարության տվյալով, քաղաքացիների շուրջ 22% -ը աշխատում է շաբաթական ավելի քան 49 ժամ, ամերիկացիների մոտ այն կազմում է 16%, ֆրանսիացիների ու գերմանացիների՝ 11 %: Հարավային կորեացիներն ավելի աշխատասեր են՝ 35%:

Ճապոնացի աշխատողներին հատկացվում է հանգստյան օրերի հազիվ կեսը, մեկ տարվա ընթացքում անձին հասնում է միջինը ինը օր հանգիստ:

Ճապոնացիները պետք է իրենց հանգիստն օգտագործեն հիվանդ օրերի համար, թեև առանձին օրենքով լուրջ հիվանդանալու դեպքում նրանք կարող են ստանալ  իրենց աշխատավարձի երկու երրորդը և լրացուցիչ հանգստյան օրեր:

Դա նշանակում է, որ աշխատողները փրկում են արձակուրդի երկու կամ երեք օրը, չցանկանալով մրսածության կամ աննշան հիվանդությունների պատճառով տունը մնալ, ասել է Յու Վակեբեն, առողջապահության և սոցիալական պաշտպանության նախարարությունից:

Վակեբեն ինքը ամսական 100 ժամից ավել է աշխատում և անցյալ տարի 5 ազատ օր է ունեցել, որից մեկը մրսածության համար: Նա կարողացել է արձակուրդն ընտանիքի հետ անցկացնել Հավայան կղզիներում: «Ըստ էության, աշխատողն իրավունք ունի վճարովի արձակուրդ վերցնել», – ասել է նա: «Բայց Ճապոնիայում շատ են կամավոր նվիրված աշխատողները»:

Երիտասարդներն, օրինակ, անհարմար են զգում իրենց ղեկավարից շուտ գնալ տուն: Արտաժամյա անվճար աշխատանքը կամ ծառայությունը տարածված է:

Նոր օրենքով աշխատանքային ժամերն ավելի ճկուն կլինեն, այն կխրախուսի ծնողներին ավելի շատ ժամանակ անցկացնել իրենց երեխաների հետ , օրինակ, ամառային ամիսներին, երբ դպրոցները փակ են: Չնայած Ճապոնիան հայտնի է լարված աշխատանքային օրակարգով, այն նաև հայտնի է անարդյունավետությամբ ու բյուրոկրատիայով: Հակառակ կասկածելի արդյունավետությանն ու արտադրողականությանը, հանուն թիմի աշխատողները շարունակում են երկար մնալ աշխատանքի վայրում:

Գիշերը Տոկիոյում կարելի է տեսնել մուգ կոստյումներով գրասենյակային աշխատողների, որոնք տուն գնալուց առաջ լիցքաթափվում են, պանդոկների մոտ գարեջուր են խմում, ուտում են ապխտած ձուկ ու ծիծաղում: Հարցրեք նրանցից ցանկացածին: Նրանք շատ հանգստյան օրեր չեն վերցրել: Մեկն էլ ասաց, որ անցյալ տարի 12 օր  է հանգստացել և դա շատ էր:

Ոչ աշխատանքային օրերը հեշտ կլինի կարգավորել այն դեպքում, եթե վարչապետ Սինձո Աբեի հակագնանկումային քաղաքականությունը բարելավի տնտեսությունը, որը թուլացրեց յենը և հսկա արտահանողներին, ինչպիսին Toyota Motor Corp. է:

Գերծանրաբեռնվածության խնդիրն ավելի սաստկացավ վերջին երկու տասնամյակներին Ճապոնիայի տնտեսական լճացման պատճառով:  Արագ գլոբալացվող տնտեսության մեջ մրցունակ լինելու համար տարածվեց էժան աշխատուժի օգտագործումը, մինչդեռ ընկերության հանդեպ  հավատարմությունը պահպանվեց:

Աբեն, որը նույնպես երկար արձակուրդ չի անցկացրել, նշել է փոփոխության անհրաժեշտությունը: Նա ասել է, որ Ճապոնիայի աշխատանքային էթիկան «մի մշակույթ է, որն անհիմն խրախուսում է աշխատանքային երկար ժամերը»:

Հոդվածի բնօրինակն՝ այստեղ