Մեկ դար անց Իսրայելը բարոյապես պարտավոր է ճանաչել Հայոց Ցեղասպանությունը

Հոդվածի առանցքում

• ԱՄՆ-ի Կոնգրեսի 44 անդամ վերջերս օրինագիծ են ներկայացրել, որով կոչ են արել Օբամայի վարչակազմին ճանաչել Հայոց հոլոքոստը որպես «ցեղասպանություն»: Պարզ չէ, թե երբ կլինի քվեարկությունը, սակայն, թվում է թե ԱՄՆ-ն շուտով կմիանա 21 երկրներին, որոնք պաշտոնապես ճանաչել են 20-րդ դարի առաջին ցեղասպանությունը:
• Հայոց Ցեղասպանության պատասխանատուն երիտթուրքերի վերնախավն էր՝ ներքին գործերի նախարար Թալեաթ փաշան և պատերազմի նախարար Էնվեր փաշան: Այս բարձրաստիճան պաշտոնյաները հրահանգել էին հիմնել ռազմականացված կազմակերպություն՝ «Հատուկ կազմակերպությունը» (Techkilat-i Mahsoussé), որը լուծելու էր «հայկական հարցը»:
• Նյուրենբերգյան դատավարության փաստաթղթերից մեկը բացահայտում է, որ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ թուրքերի կողմից հայերի սպանդի նկատմամբ միջազգային հանրության անտարբերությունը և այն ժամանակվա ուժեղ պետությունների համապատասխան արձագանքի բացակայությունը խրախուսեց Ադոլֆ Հիտլերին նվաճել տարածքներ և ոչնչացնել հրեաներին Եվրոպայում:
• Իսրայելը երբեք պաշտոնապես չի ճանաչել Հայոց Ցեղասպանությունը: Իսրայելի արտաքին գործերի նախարարության քաղաքականությունը միշտ եղել է «չնեղացնել» թուրքերին:
• ես բացել եմ «Ճանաչիր Հայոց ցեղասպանությունը», կոչ եմ անում Իսրայելի նախագահ Ռեուվեն Ռիվլինին և վարչապետ Բենիամին Նաթանյահուին անհապաղ քայլեր ձեռնարկել Հայոց Ցեղասպանությունը ճանաչելու հարցում, որը նրանց բոլոր նախորդներն անտեսել են:

Ուշադրությանն արժանի

• Բոլթոնը հակաիրանական արշավով մտնում է Կովկաս
• Փորձի ձեռք բերում և օգնության տրամադրում Հայաստան միջմասնագիտական բժշկական առաքելության միջոցով
• Ջորջ Քլունիի ակտիվությունը, գումարած «Ժոզեֆինը և ես»

ԱՄՆ-ի Կոնգրեսի 44 անդամ վերջերս օրինագիծ են ներկայացրել, որով կոչ են արել Օբամայի վարչակազմին ճանաչել Հայոց հոլոքոստը որպես «ցեղասպանություն»: Պարզ չէ, թե երբ կլինի քվեարկությունը, սակայն, թվում է թե ԱՄՆ-ն շուտով կմիանա 21 երկրներին, որոնք պաշտոնապես ճանաչել են 20-րդ դարի առաջին ցեղասպանությունը:

Երբ սկսվեց Առաջին համաշխարհային պատերազմը, Օսմանյան կայսրությունը պատերազմ հայտարարեց Ռուսաստանին:

Հայերը, որոնք ձգտում էին իրագործել իրենց ազգային նկրտումները և հիմնել հայկական ինքնավարություն կայսրությունում, ընկալվում էին որպես դավաճաններ և ռուսների հետ համագործակցողներ: «Երիտասարդ թուրքեր» թուրքական ազգայնական կուսակցությունը, որը գահընկեց արեց Սուլթան Աբդուլ Համիդ II-ին, այլ ծրագրեր ուներ իր տարածքի հայերի վերաբերյալ: Կուսակցությունը որոշել էր «թուրքացնել»  իր հսկողության տակ գտնվող տարածքները, ինչը նշանակում էր քրիստոնեական փոքրամասնության էթնիկ զտում:

Հայոց Ցեղասպանության պատասխանատուն երիտթուրքերի վերնախավն էր՝ ներքին գործերի նախարար Թալեաթ փաշան և պատերազմի նախարար Էնվեր փաշան: Այս բարձրաստիճան պաշտոնյաները հրահանգել էին հիմնել ռազմականացված կազմակերպություն՝  «Հատուկ կազմակերպությունը» (Techkilat-i Mahsoussé), որը լուծելու էր «հայկական հարցը»: Կազմակերպությանը հանձնարարել էին վերացնել ու ոչնչացնել հայերին: Հանցագործներին և հատուկ ազատ արձակված դատապարտյալներին ներգրավեցին իրենց շարքերը, ծրագիրն իրագործելու համար:

1915-ի ապրիլի 23-ի լույս 24-ի գիշերը, թուրքական բանակը մտավ հայ փոքրամասնության առաջնորդների տները, դաժանորեն սպանեց հարյուրավոր մարդկանց:

Հետևաբար, ապրիլի 24-ը խորհրդանշում է Հայոց Ցեղասպանության սկիզբը և հաստատվել է որպես հիշատակման պաշտոնական օր: Ուսումնասիրողները կարծում են, որ 1914 -ից մինչև 1918 թվականը մեկից մինչև 1.5 միլիոն հայ տղամարդ, կին ու երեխա դաժանաբար ու պարբերաբար սպանվել է: Ժամանակակից Թուրքիան կտրականապես հրաժարվում է ընդունել իր պատմական ներգրավվածությունը հայ ժողովրդի սպանությանը և մեծ միջոցներ է ներդնում Հայոց հոլոքոստը մերժող քարոզչության համար:

Նյուրենբերգյան դատավարության փաստաթղթերից մեկը բացահայտում է, որ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ թուրքերի կողմից հայերի սպանդի նկատմամբ միջազգային հանրության անտարբերությունը և այն ժամանակվա ուժեղ պետությունների համապատասխան արձագանքի բացակայությունը խրախուսեց Ադոլֆ Հիտլերին նվաճել տարածքներ և ոչնչացնել հրեաներին Եվրոպայում:

«Ո՞վ է հիշում այդ հայերին»: Հիտլերն ասել է իր շտաբին, տեղեկացնելով նրանց Լեհաստան ներխուժելու որոշման մասին, ավելացնելով, որ նրանք չպետք է վախենան միջազգային արձագանքից և հայերի կոտորածն օգտագործել է որպես ապացույց:

Իսրայելը երբեք պաշտոնապես չի ճանաչել Հայոց Ցեղասպանությունը: Իսրայելի արտաքին գործերի նախարարության քաղաքականությունը միշտ եղել է «չնեղացնել» թուրքերին: ԶԼՄ-ներին ցուցում է տրվել չհրապարակել այդ թեմայով հոդվածներ և խմբագիրներն էլ գիտակցաբար Իսրայելի հանրությանը հեռու են պահել հայկական ողբերգության մասին տեղեկանալու իրավունքից: Շատ իսրայելցիներ անտեղյակ են հարցից, չնայած նրա կարևորությանն ու հրեական պատմության վրա ունեցած ազդեցությանը:

Իսրայելը, ընդհանուր առմամբ, և հրեա ժողովուրդը, մասնավորապես, բարոյական պարտավորություն ունի ճանաչելու Հայոց Ցեղասպանությունը: Մի ժողովուրդ, որ Հոլոքոստի ժամանակ կորցրել է իր քաղաքացիների մեկ երրորդին, չի կարող ժխտել ցեղասպանությունը մեկ այլ ժողովրդի, որը, կորցրել է իր քաղաքացիների երկու երրորդին:

Վերջին տարիներին Հայոց Ցեղասպանության ճանաչմանը նպաստող ցանկացած փորձ ձախողվել է և դա հիմնականում Թուրքիայի արձագանքի հանդեպ Իսրայելի մտահոգության հետևանքն է:

Այսօր, երբ Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը պահպանում է հստակ հակաիսրայելական և հակասեմական գիծը, արտաքին գործերի նախարարությունը շարունակում է անտեսել Հայոց հոլոքոստը և առաջնորդվում է սխալ նկատառումների վրա հիմնված մանր քաղաքականությամբ:Կա Հայոց Ցեղասպանությունը ճանաչելու բարոյական և պատմական հիմնավորում: Հայերի հոլոքոստը պետք է դասավանդվի դպրոցներում:

Մի ամսից, ապրիլի 24-ին, մենք պետք է ոգեկոչենք 1,5 միլիոն հայերի սպանության 100 տարին: Այս առիթով, ի լրումն ֆեյսբուքյան էջին, ես բացել եմ «Ճանաչիր Հայոց ցեղասպանությունը», կոչ եմ անում Իսրայելի նախագահ Ռեուվեն Ռիվլինին և վարչապետ Բենիամին Նաթանյահուին անհապաղ քայլեր ձեռնարկել Հայոց Ցեղասպանությունը ճանաչելու հարցում, որը նրանց բոլոր նախորդներն անտեսել են:

Հոդվածի բնօրինակն՝ այստեղ