Հասան Ռոհանիի վիճելի ելույթը ՄԱԿ-ում

Հոդվածի առանցքում

• Իրանի առաջնորդի համար չափազանց էքստրաօրդինար ելույթի մեջ Ռոհանին պնդում էր, որ հենց Իրանն է, ոչ թե ԱՄՆ-ը, «որ կարողացավ հարևան ժողովուրդների և կառավարությունների աջակցությամբ վերջ տալ Իսլամական պետություն կոչվող պատուհասին: Իրականում, Իրաքում Իրանի աշխարհազորայինները պարբերաբար ոտքի էին կանգնում, երբ պետք է գործեին առանց ԱՄՆ-ի օդային աջակցության:

Ուշադրությանն արժանի

• Տաջիկստանի և Ղրղզստանի միջև զինված բախումները չեն դադարում
• Թբիլիսիի Պատիվ շարժումը սպառնում է ԼԳԲՏ երթի անվտանգությանը
• Իրանը ևս մեկ քայլով հեռանում է միջուկային գործարքից

Իրանի նախագահ Հասան Ռոհանին ՄԱԿ-ի իր ելույթում հանդես եկավ ուղերձով՝ Իրանին ներկայացնելով որպես Իրանի իսկ ստեղծած խնդիրների լուծում:

Ռոհանին պնդեց, որ Իրանն իրոք ցանկանում է «ամրապնդել համախմբումը Պարսից ծոցում և Հորմուզի նեղուցում ընդհանուր շահեր ունեցող բոլոր երկրների միջև»: Նշելով, որ Պարսից ծոցում նավարկության ազատությունը վերջերս «լուրջ վտանգված է», (ո՞ւմ մեղքն է դա), Ռոհանին որոշեց «Պարսից ծոցի և Հորմուզի նեղուցի զարգացումներից անմիջականորեն տուժած բոլոր երկրներին հրավիրել «Հորմուզի խաղաղության նախաձեռնության» իր ծրագիր, որը նրա խոսքով, «խաղաղություն, կայունություն, առաջընթաց և բարեկեցություն խթանելու նպատակով է»:

Ինչպիսի կատակ:

Իրանն այն երկիրն է, որը պատասխանատու է նավարկության ազատությունը վտանգելու համար, և հիմա Իրանի նախագահը պնդում է, որ ցանկանում է շտկել իրավիճակը: Իրանն է, որ բազմաթիվ ջրային հարձակումներ է գործել միջազգային ջրերում նավթային տանկերների վրա, Իրանն է, որ խոցել է միջազգային օդային տարածքում թռչող ամերիկյան անօդաչու թռչող սարք, և Իրանն է, որ հրթիռներ և անօդաչուներ է արձակել Սաուդյան Արաբիայի վրա:

Այս գործողությունները կոչված էին համոզել միջազգային հանրությանը և բավարարել ԱՄՆ-ի պատժամիջոցները մեղմացնելու Իրանի ցանկությունը : Բայց առավելագույն մակարդակի վրա դրանք ագրեսիայի գործողություններ են, որոնք խարխլում են Պարսից ծոցի խաղաղությունն ու անվտանգությունը: Ռոհանին դա գիտի, իհարկե, բայց նրա խաբեությունը Իրանի արտաքին քաղաքականության մի մասն է: Քանի դեռ Իրանը շարունակում է հերքել իր մեղավորությունը, կարող է համախմբել իր ՄԱԿ-ում նրա հակաամերիկյան դաշնակիցներին:

Ռոհանիի թատրոնն այսքանով չի ավարտվում: Նա պնդեց, որ Իրանը խստորեն հետևում է «միմյանց ներքին գործերին չմիջամտելու և ագրեսիա չգործելու մասին ՄԱԿ-ի երկու հիմնական սկզբունքներին»:

Սա կարող է նորություն լինել Իսրայելի, Իրաքի, Եմենի, Լիբանանի կամ Միացյալ Նահանգների համար:

Ռոհանին ավելին ուներ ասելու: Նույնիսկ Իրանի առաջնորդի համար չափազանց էքստրաօրդինար ելույթի մեջ Ռոհանին պնդում էր, որ հենց Իրանն է, ոչ թե ԱՄՆ-ը, «որ կարողացավ հարևան ժողովուրդների և կառավարությունների աջակցությամբ վերջ տալ Իսլամական պետություն կոչվող պատուհասին: Իրականում, Իրաքում Իրանի աշխարհազորայինները պարբերաբար ոտքի էին կանգնում, երբ պետք է գործեին առանց ԱՄՆ-ի օդային աջակցության: ԻՊ դեմ մեծ հաջողությունները ձեռք են բերվել իրաքյան անվտանգության ուժերի, քրդական աշխարհազորայինների և կոալիցիայի օդային և հատուկ նշանակության ուժերի ջանքերով:

Հավասարապես կարևոր է նշել, որ Իրանի ազդեցությունը Իրաքի նախկին վարչապետ Նուրի ալ-Մալիկիի վրա առաջին հերթին ԻՊ հզորացման առանցքային պատճառն էր: Ասել, որ Իրանը հաղթեց ԻՊ-ին, նույնն է, ինչ ասել, թե Հիտլերը հաղթեց նացիզմին:

Ռոհանիի ելույթի մյուս հատվածները ևս բավականին արտառոց էին:

Հոդվածի բնօրինակն՝ այստեղ