Նոր պատկերասրահում ցուցադրված են հայկական «վերապրած, ականատես նմուշներ»

Հոդվածի առանցքում

• Ցեղասպանության ականատես և ցեղասպանությունը վերապրած նմուշները նոյեմբերի 15-ից կներկայացվեն Ուոթերթաունի պատկերասրահի առաջին հարկում:

Ուշադրությանն արժանի

• Մերկ Քիմ Քարդաշյանը չի կոտրի ինտերնետը: Ինտերնետը կկոտրվի առանց մերկ Քիմ Քարդաշյանի
• Բաց նամակ նախագահ Օբամային. Կամ արդյո՞ք ճիշտ էր Հիտլերը
• Ի՞նչ գիտենք մենք ռուսական քարոզչության մասին

1915-1918 թթ. ընկած ժամանակահատվածում Օսմանյան կայսրության տարածքում ապրող ավելի քան 1.5 միլիոն հայ ոչնչացվեց: Ցեղասպանությունը վերապրածները գաղթեցին: Նրանցից շատերը սահմանային անցակետերը հատելիս՝ թաքցնում էին իրենց պատկանող սրբազան օբյեկտները:

Սկզբում դրանք պահվում էին ննջասենյակների սուրբ անկյուններում, հետո շատերը դրանք նվիրաբերեցին մի խումբ բոստոնահայերի, որոնք ցանկանում էին պահպանել այդ սրբազան իրերն ապագա սերունդների համար:

Ուոթերթաունում գտնվող Ամերիկայի Հայկական Թանգարանի հիմնադիրները վարձակալել էին Բելմոնի եկեղեցու տարածքը, որը 1986-1990թթ.-ին որպես թանգարան էր ծառայում:

Մինչև անցած հունվար որոշ նմուշներ կրկին հայտնվել էին  տուփերի մեջ, բայց Ջենիֆեր Լիսթոն Մունսոնի՝ թանգարանի գործադիր տնօրենի պաշտոնում նշանակվելուց հետո շատ բան փոխվեց:

«Հիմա կարող ենք դուրս գալ այդ նախնական պահպանելու և պաշտպանելու կարգավիճակից », -ասում է, – « ու անցնել ներկայացնելու և ցուցադրելու մակարդակին»:

Ցեղասպանության ականատես և ցեղասպանությունը վերապրած նմուշները նոյեմբերի 15-ից կներկայացվեն պատկերասրահի առաջին հարկում:

Պատկերասրահի հավաքածուն հսկայական է, այստեղ կան ավելի քան 5000 հնագույն միջնադարյան մետաղադրամներ, ավելի քան 3000 մանածագործվածքների նմուշներ, ծիսական ատրեբուտներ, կերամիկա, միջնադարյան նկարազարդումներ ու գրքեր:

1969թ-ի բրուտալիստական ոճի շինությունը նախագծել էր հետազոտական դիզայնի հիմնադիր ու ճարտարագետների միության անդամ Բեն Թոմսոնը: Մեր զրույցի ընթացքում բետոնե հատակը ծածկող գորգերը բարձրացրեցին ու փայլեցրին հատակը:

Նվիրաբերած նմուշներից մեկը, որը կցուցադրվի նոր պատկերասրահում, սուրբ մասունքի պահպանության համար նախատեսված ձեռքն է: Միջնադարյան սրբությունը նվիրաբերել էր Աղավնի Դեմիրճյան անունով մի կին:

1916-ին Դեմիրճյանի մայրն իր ընկերոջն էր ուղեկցում դեպի Ռուսաստանի սահմանային անցակետ, որտեղ հանդիպում է երկու կանանց, որոնք վախենալով, որ իրենց կխուզարկեն ու սուրբ ձեռքը կբռնագրավեն, այն տալիս են Դեմիրճյանի մորը: Նա էլ իր հետ բերում է Միացյալ Նահանգներ ու պահում Ռոդ Այլանդի իր տան ննջասենյակի սուրբ անկյունում:

Դեմիրճյանի մոր մահից հետո դուստրը սրբի մասունքների համար նախատեսված հնությունը նվիրաբերում է թանգարանին:

Ավելի վաղ, այս տարեսկզբին, Ռոքսաննա Ռուսոն նվիրաբերեց իր տատիկի մանկատան սպիտակ բամբակյա զգեստը, որի վրա Արաքսի Գրիգորյանը կապույտ թելով ասեղնագործել էր: Նա Հունաստանի որբանոցում էր հայտնվել ցեղասպանության տարիներին:

«Հայաստան. Արվեստ, մշակույթ, հավերժություն» ցուցադրությունը ներկայացնելու է նմուշներ, որոնք ամբողջացնելու են ասիական մայրցամաքի երկրի պատկերը՝ իր հնդեվրոպական այբուբենով, քրիստոնեության ընդունմամբ, ցեղասպանությունը վերապրելու փորձով:

«Կարծում եմ՝ մարդիկ լսել են ցեղասպանություն բառը, բայց պատկերացում չունեն, թե ինչ է դա նշանակում, թե ինչ է դա իրենից ներկայացնում»:

Նորոգման առաջին փուլում օգտագործվել են հիմնադրամների օգնությունը, հնարավոր դոնորների, այցելուների աջակցությունը: Հիմա, թանգարանը ցանկանում է վերանորոգել նաև շինության մյուս երկու հարկերը և թարմացնել արտաքին տեսքը:

Պատկերասրահն ուսուցողական այցելություններ, լայվ-համերգներ և այլ միջոցառումներ է կազմակերպելու վերանորոգված տարածքներում:

«Շատ գեղեցիկ պատկերասրահ է լինելու, այն կմրցի Բոստոնի ցանկացած այլ պատկերասրահի հետ», -ասում է Մունսոնը:

Հոդվածի բնօրինակն՝ այստեղ: